ช่วยส่งลุงเจอครอบครัว

1405

การกุศล

กรุงเทพมหานคร

0 THB

ระดมทุนจาก 0 คน ใน 1415 วัน

ร่วมบริจาค

สร้างขึ้นเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2563

โดย keerintorn punnanun

เรื่องราว

47 เดือนที่แล้ว

สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องจะมาเล่าเกี่ยวกับลุงคนนึงที่ผมเจอมาเอง เเถวๆบ้านผม

เป็นเรื่องของลุงคนนึง เเกเป็นลุงชาวโรฮิงญา อพยพมา เเกขายโรตีอยู่ย่านเจริญกรุงแถวๆเอเซียทีค แกมีลูก 7คน มีภรรยาเเล้ว เเต่ต้องเเยกกันอยู่เนื่องจากปัญหาความขัดเเย้งที่เกิดขึ้น ตัวเเกมาอยู่ที่ไทย 40ปีได้เเล้ว ส่วนลูกๆเเกจะอยู่กับภรรยาเเกที่บังกลาเทศ (ตามข่าวเเหละครับ) เเกเช่าบ้านอยู่คนเดียว เดือนละ3000บาท ตกวันละร้อยไม่รวมค่าไฟ ซึ่งทางเดียวที่เเกจะติดต่อลูกๆได้ก็คือโทรศัพท์ ซึ่งเเกก็สามารถได้ยินเเค่เสียงของลูกๆ เเละภรรยาของเเก ไม่สามารถเห็นหน้า ไม่สามารถ เจอกันได้มา20ปีเเล้ว

Book Keerintorn ส่วนตัวผมเอง ผมผ่านเเกบ่อยๆเพราะบ้านอยู่เเถวนั้น ซื้อโรตีเเกบ้าง เเต่ก็ไม่เคยได้มาคุยกับเเกเเบบนี้ ลุงเเกเป็นคนสู้ชีวิตนะครับ นิ้วมือขวาเเกจะงอ ส่วนขาขวาของเเกถูกตัดออกด้วยโรคประจำตัวครับ เเต่เเกก็ใส่ขาเทียมนะครับ เเต่เนื่องจากเป็นขาเทียมลุงก็เลยไม่สามารถเข็นรถเข็นขายไกลๆได้เนื่องจากมันจะเจ็บ ลุงขายไม่ค่อยดีครับ โดยเฉพาะวันจันทร์ เพราะห้ามขายของข้างทาง ลุงเเกเลยขายได้กำไรตกประมาณวันละ70บาท

ผม: เอ้าลุง เเล้วทำไมไม่ขายหน้าเอเซียทีคครับ
ลุง: เค้าไล่ เค้าไม่ยอมให้ขาย
ผม: เเล้วขายได้70บาท พอค่าเช่าบ้านหรอครับ
ลุง: ก็ไม่พอหรอก ของเเพง ไม่พอก็กินน้อยหน่อย
ผม: เเล้วลุงกินไรยังครับ
ลุง: กินเเล้วๆ กินโรตี
ผม: กินเเต่โรตีหรอคับ
ลุง: ใช่
ผม: ผมพาไปหาไรกินมั้ยครับ กินเเต่โรตีมันเสียสุขภาพนะครับ
ลุง: ไม่เป็นไรๆ กินได้ ไม่มีก็กินเเบบนี้เเหละ

ผมก็อึ้งไปพักใหญ่ ก็เเอบคิดในใจว่า อยากช่วยอะไรลุง

ผม: ลุงครับ เเล้วถ้ากลับบ้านได้ กลับมั้ยคับ
ลุง: กลับไม่ได้ ที่พม่าเขาฆ่าทิ้งเลย
ผม: เเล้วถ้าไปหาลูกเมียได้ ไปมั้ยคับ
ลุง: ไปสิ อยากไป

ผมอยากช่วยลุงเค้า เเต่ลำพังกำลังทรัพย์ตัวเองก็คงไม่พอ

อาจจะไม่ต้องถึงกับส่งกลับบ้านได้ก็ได้ เเต่ก็อยากช่วยให้เเกมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น พอมีเงินเก็บไว้ใช้บ้าง