ขอความช่วยเหลือจากใจ: ให้เธอมีโอกาสสู้ต่อไปในช่วงชีวิตที่ลำบาก ไร้พ่อ ไร้แม่ ตัวคนเดียว

2145

อื่นๆ

ฉะเชิงเทรา

0 THB / 15,000 THB

ระดมทุนจาก 0 คน ใน 167 วัน

ร่วมบริจาค

สร้างขึ้นเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2567

โดย Perapat Singpan

เรื่องราว

5 เดือนที่แล้ว

สวัสดีครับผมต้องขอโทษในเรื่องที่ไม่ได้เปิดเผยหน้านะครับ อาจจะทำให้ทุกคนไม่สบายใจ กลัวจะเอาเงินไปใช้ส่วนอื่น อันนี้ต้องขออภัยเลยนะครับ แต่ที่ผมออกมาขอบริจาควันนี้ ผมมีเรื่องเดือดร้อนๆจริงๆครับ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นความจริงทุกประการ

สวัสดีครับผมเป็นนักศึกษาที่กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ของมหาลัยแห่งนึงในกรุงเทพ ผมมีแฟนสาวครับ แฟนผมเป็นคนที่ร่าเริงสดใสมากๆในช่วงแรก เขายิ้มง่ายมากๆครับ เขาทำงานเก่ง เคยทำงานในระดับองกรณ์ แต่ก็ต้องออดเพราะ รุ่นพี่ที่ทำงาน กระทำการไม่ดีใส่อย่างร้ายแรงถึงขั้นทำร้ายจิตใจ เคยเรียนอยู่ในมหาลัยดัง แต่ก็ต้องออกมาเนื่องจากพ่อแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ซึ่งตอนแรกๆมันก็ดีละครับ พอเวลาผ่านไปหลังจากที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ แรกๆ พ่อกับแม่ของแฟนก็ส่งเงินมาให้ ส่งค่าเรียน ค่าที่อยู่ ค่ากินให้ปกติ ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าพ่อแม่แฟน แยกกันอยู่ เลิกลากันได้ไม่ดีนัก พอเวลาผ่านไป พ่อกับแม่แฟนผมก็เริ่มไม่ส่งเงินมา จนแฟนผมต้องหาเงินมาใช้ค่าหอพักเองครับ ไหนจะเรื่องหนี้รถที่แม่เอาชื่อแฟนไปทำอะไรสักอย่างและไม่จ่ายทุกเดือนแฟนผมก็จะโดนฟ้อง แฟนผมต้องหาเงินมาใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อเอาไว้รวมถึงมีภาระ เรื่องค่าใช้จ่าย ค่าเทอม ค่าที่อยู่ ค่ากิน พ่อกับแม่เขาไม่เคยให้เลยครับสัก 10 บาทก็ไม่เคย จนเวลาผ่านไป เกือบๆจะ 1 ปี ปัญหาเกิดขึ้นทุกเดือน แฟนผมนอนไม่หลับ อดคิดไม่ได้ว่า จะแก้ไขปัญหายังไงดี จะไปหาเงินมาจากไหน หมื่นๆกว่าบาท จะกลับบ้านก็ไม่มีที่อยู่ พ่อแม่ก็ไม่ช่วย ผมสงสารแฟนผมที่ตัองเจออะไรแบบนี้ทุกวันครับ ผมช่วยเต็มที่แล้ว แต่ผมก็เป็นแค่นักศึกษาปี 2 แฟนผมไม่เหลือใครแล้วครับ แม่แต่คนในครอบครัวก็ไม่สนใจ ไม่เลี้ยงดู ทิ้งไปเฉยๆ เขาตัวคนเดียวครับ แฟนของผมไม่มีที่ไปแล้ว ผมแค่มาขอเงินส่วนนึง ไปจ่ายค่าหอพักที่ค้างไว้ และให้แฟนผมได้พยายามเริ่มต้นใหม่อีกรอบ โดยหลังจากนี่ ไร้ซึ่งพ่อแม่เลี้ยงดู สภาพจิตใจแฟนผทย่ำแย่มากครับ ถึงขั้นบอกว่าถ้าปัญหามันเยอะนัก ตายๆไปดีกว่า ผมเป็นห่วงเรื่องนี้มากที่สุด ผมทรมาณที่ต้องเห็นคนที่รักต้อง ทุกข์ และตัวเองช่วยไม่ได้มาก แฟนผมฝืนทนมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความทรมาณที่ไม่มีแม้กระทั่งโอกาสใดๆ ให้ทำเลยแม้แต่เรื่องเดียว เด็กคนนึงที่เติบโตมา พลาดโอกาสที่จะได้เรียน พลาดโอกาสหลายๆอย่าง ถึงขึ้นต้องคิดสั้น คิดไม่อยากอยู่บนโลกใบนี่แล้ว นี่จึงเป็นเผตุผลวันนี้ที่ผมมาขอเงินบริจาคครับ ณ วันที่ 14/11/67 พูดหรือสื่อสารไม่เข้าใจขอโทษด้วยนะครับผม ไม่รู้จะอธิบายยังไงหมด ขอบคุณครับ

คัดลอกลิงค์

รายงานแคมเปญนี้

แชร์ทางอีเมล์

คัดลอกลิงค์

( คอมเมนท์นี้จะไม่ขึ้นบนหน้า Facebook ของคุณ )

0 การบริจาค

ร่วมบริจาค